West-Friesland

De decembermaand is begonnen. Voor heel veel mensen staat de maand december symbool voor gezelligheid, feest, lekker eten. Kortom voor het goede van het leven. Eind november bouwt de Sinterklaasspanning zich al aardig op, met als hoogtepunt het ‘heerlijk avondje’. Kinderen blijven lang in het ongewisse of zij ook dit jaar weer bezocht zullen worden door de Goedheiligman – al dan niet met pakjes naar wens.

Verderop in december volgen de ‘donkere dagen’, waarin we met elkaar langzaam maar zeker ons huis in kerstsfeer brengen. Er komen lichtjes, in de huiskamer verschijnt een boom en deze wordt versierd. We gaan ons verheugen op een sfeervol samenzijn met familie of vrienden. Na de kerst werken we tenslotte nog toe naar een knallend einde van het kalenderjaar. Feestelijk maken we een begin met een nieuw jaar.

Helaas is de komende periode voor heel veel mensen helemaal niet zo feestelijk. Voor vele landgenoten is het leven allang geen feest meer en wordt 2015 een nog moeilijker jaar.

Neem nou bijvoorbeeld de ziektekosten. Stijgende premies, steeds verder versoberde polissen. Nog weer een hoger eigen risico. Steeds meer mensen wachten maar even voordat zij met gezondheids-klachten naar de huisarts gaan. Stel je voor dat de dokter medicijnen voorschrijft die je eigenlijk niet kunt betalen. Bovendien is er inmiddels zoveel keuze aan verschillende verzekeringen dat je door de bomen het bos niet meer kunt zien.

Het kabinet is er trots op dat straks de koopkracht voor enkelen van ons toch weer een beetje vooruit gaat. Dat dit zeker niet geldt voor de lagere inkomens is dan wel heel zuur. Zij gaan er zelfs nog verder op achteruit. Zo wordt de kloof tussen arm en rijk in ons land gewoon nog groter. Het is beschamend dat men in Den Haag het niet eens opneemt voor de mensen die het toch al zo moeilijk hebben. In de supermarkt stijgen straks de prijzen weer. Voor de lagere inkomens komen deze prijsstijgingen al gauw keihard aan. Is er straks nog wel brood op de plank? Kan mijn kind straks nog sporten, meedoen met zijn klasgenootjes?

Vanaf 1 januari a.s. zijn de gemeenten verantwoordelijk voor delen van de zorg. Dat brengt voor velen van ons grote onzekerheid met zich mee. Is hun begeleiding nog wel gegarandeerd? Houden zij hun hulp? Kunnen zij nog naar hun dagbesteding? We zagen op televisie al dat het grootste deel van de gemeenten de zaakjes nog niet op orde heeft. De overdracht van zorgtaken kent in die gemeenten nog heel veel problemen. In Enkhuizen, waar onze SP-wethouder met veel verstand van zaken en visie aan de leiding staat van deze grote veranderingen, blijft voor de cliënt alles grotendeels bij het oude. Maar op veel plaatsen gaan straks klappen vallen.

Als je nu voor je examen voortgezet onderwijs opgaat en straks moet gaan studeren, zie je langzaam een enorme schuldenberg op je afkomen. Studeren kost straks heel veel geld. Met het afschaffen van de studiefinanciëring en het opstarten van een schuldenstelsel begint een nieuw tijdperk in het Nederlandse hoger onderwijs. Gemiddeld begint een jongere straks na een studie met een studieschuld van € 25.000, - . Volgens minister Bussemaker kan elke oud-student deze schuld dan ‘gemakkelijk’ terugbetalen.

Deed je tot nu toe nog ‘beschut’ werd, bijvoorbeeld op een sociale werkplaats of in de sociale werkvoorziening, dan wordt de kans steeds groter dat je je werkplek zult gaan verliezen. Het kabinet vindt dat je best bij een normaal bedrijf kunt gaan werken. Zij gaat er vanuit dat elke werkgever zijn verantwoordelijkheid neemt en deze mensen in dienst gaat nemen.  Nu al blijkt dat verre van eenvoudig te zijn. Werkgevers zijn helemaal niet zo happig om te investeren in deze doelgroep.

Als het een beetje tegenzit komen er meer en meer mensen thuis te zitten. Met alle gevolgen van dien voor het welbevinden van deze mensen. Als zij destijds voor niets in een aparte werkvoorziening zijn opgenomen.

Mensen in een huurwoning worden ook komend jaar weer geconfronteerd met fikse huurverhogingen. Soms lijkt het beperkt tot een paar procent per maand meer, maar inmiddels is voor veel huurders de huur van hun woning de afgelopen vier jaar misschien wel 20% hoger geworden. Zeker niet niks, en het geld moet ergens vandaan komen.

Nederland stond jarenlang bekend als een tolerant land. Gelukkig geldt dat voor een groot gedeelte van ons nog steeds. Toch kan ik me voorstellen dat je je als Nederlander van allochtone oorsprong steeds vaker onzeker voelt over je plek hier in dit land. Wilders en ‘zijn’ PVV laten geen gebeurtenis onbenut om de aanwezigheid van (zeker) moslims hier te discussie te stellen of ze in elk geval in een kwaad daglicht te stellen. Schandalig natuurlijk, en vaak ook ver over de grens van het acceptabele.

Zomaar wat groepen mensen waarvoor het leven steeds zwaarder en zwaarder wordt. Mensen die zich in de steek gelaten voelen door de overheid. Mensen die aan den lijve of in hun portemonnee ervaren dat de ongelijkheid in ons land steeds groter wordt. Mensen die met angst en beven de toekomst tegemoet gaan.

Wie de komende weken zo nu en dan een kaarsje brandt: doe het eens voor hen die onze steun nu en straks hard nodig hebben. Een kaarsje branden, het heeft wat weg van bijgeloof. Maar het kan geen kwaad.

Straks, na de verkiezingen voor de provincie, moet er in mei een nieuwe Eerste Kamer worden gekozen. Daarmee is er een mogelijkheid dat de regeringspartijen hun positie verliezen, en dat het kabinet valt. Laat ik daar in elk geval één kaarsje voor branden…