West-Friesland

Ons land komt meer en meer in een wurggreep. Een wurggreep die niet alleen wordt aangelegd door de economische situatie waarin we verkeren, maar ook door de lieden die ons door deze moeilijke tijden heen moeten loodsen.

Het huidige kabinet heeft een flink bedrag aan bezuinigen aangekondigd. De door de Europese Bank aan ons opgelegde 3%-norm wordt door VVD en PvdA nog steeds als heilig gezien. Heilig, maar ook zaligmakend. Alleen als we als Nederland deze norm halen, komen we snel uit de crisis. Het is frappant dat steeds meer gezaghebbende economen deze visie ter discussie stellen. De SP heeft dit altijd al geroepen, maar ja: die socialisten moest je blijkbaar niet al te serieus nemen. Daar kon je het lot van Nederland toch niet aan ophangen. We weten hoe de verkiezingen verliepen, maar dat terzijde.

In kabinetskringen is men blijkbaar doof voor dergelijke adviezen, en blind voor alternatieven. Onze economie wordt stuk bezuinigd bij het huidige beleid en alle beleid dat nog op de planken ligt. Het vertrouwen van de Nederlanders in onze economie is nog nooit zo laag geweest. Gelukkig weet Rutte ons uit de put te praten door allerlei koopadviezen te geven. We moeten nu toch maar dat huis kopen dat we zo graag willen kopen. De auto is echt aan vervanging toe. Een korte vakantie in eigen land doet ons goed … Mijnheer Rutte vergeet even dat grote groepen mensen alleen maar minder geld te besteden hebben en zich dus niet willen storten in allerlei risico’s die bij dergelijke uitgaven horen.

De SP roept al maanden dat wij vooral de komende tijd moeten investeren. Neem even de bouw.

Het is van levensbelang dat de bouwsector overeind blijft, en daarom moeten de bouwvakkers, maar ook alle anderen die bij de bouwsector betrokken zijn, aan het werk blijven. Als er gebouwd wordt, is er doorstroming mogelijk. Meer woningen voor jongeren, betaalbare huizen voor starters, meer ruimte voor de spoorwegen, het ombouwen van leegstaande kantoorpanden (wat zijn het er veel!) tot studentenwoningen …
Wetende dat er in de nabije toekomst heel veel mensen ‘oud’ zullen zijn en dus veel verzorging nodig hebben, zouden we moeten investeren in het opleiden van verzorgenden. Nu halen we veel geld weg uit de zorg (thuiszorg, ouderenzorg) - handig: hebben we straks ook geen tekort aan verzorgenden, we hebben er zogenaamd ook veel minder nodig. De omgekeerde wereld, lijkt me.

Tussen VVD en PvdA zijn allerlei afspraken gemaakt in het regeerakkoord. We weten ook allemaal dat de totstandkoming van dat akkoord een uitruil van verkiezingsbeloften is geweest. Dat resulteerde in een beleid dat we nu dagelijks om ons heen zien. Gooi allerlei sociale voorzieningen maar over het muurtje van de gemeenten. Dan heeft Den Haag er geen omkijken meer naar. De gemeenten mogen de taken vervolgens uitvoeren, maar moeten dan ook meteen maar flink op die taakinvulling bezuinigen. Volgens Den Haag geen probleem, want de voorzieningen zijn dan dichter bij de burger en dat moet geld besparen. Heel kortzichtig, natuurlijk. Maar met flink snoeien in het budget voor deze taken komt ook elke gemeente in een wurggreep. Men wil de voorzieningen in het belang van de burgers in stand houden, maar moet toch heel vervelende keuzes maken. Elke gemeente zal daar op eigen, hopelijk verstandige en sociale wijze mee omgaan.

Tot slot nog iets over de ‘akkoorden’ die onlangs zijn gesloten: het Sociaal Akkoord en het Zorgakkoord. Natuurlijk is het goed om met elkaar, met de verschillende belangengroepen, te praten over invulling van plannen, over het voorkomen van zoveel mogelijk gevolgen van bezuinigingsplannen. Echter, het gevaar van dit soort ‘akkoorden’ is dat de uitkomst van zo’n overleg meestal ergens-in-het-midden ligt. Het woord ‘akkoord’ is dan niet altijd even eerlijk: de uitkomst van bijvoorbeeld het Zorgakkoord is nog steeds dermate schokkend, dat het niet juist is te denken dat het allemaal niet zo erg zal worden. Wij gaan toch niet ‘akkoord’ met de afbraak van de zorg voor mensen?

Gelukkig blijft de SP op haar hoede: straks in september, bij het opstellen van de rijksbegroting van 2014, zullen er nieuwe bezuinigingen komen. Daar kun je bij het huidige kabinet op rekenen. Dan kom je echt niet zover met een ‘akkoord’. De afbraak van de (thuis)zorg gaat door, als wij niet een volgende stap zetten op het actiepad. Binnenkort zal ook onze afdeling weer in actie komen tegen de asociale plannen van dit kabinet. En: na 6 april (Den Haag) komen we met nog meer mensen naar Amsterdam, op 8 juni a.s. Afgesproken?