West-Friesland

Op de agenda stonden belangrijke onderwerpen. Namelijk zaken rondom de drie transities (de taken die overgaan van de landelijke/provinciale overheid naar de gemeente).

Een van deze taken is de dagbesteding. Dagbesteding voor dementerenden, mensen met een psychiatrische of verstandelijke beperking, dagbesteding voor jongeren.
Maar ook de persoonlijke verzorging die eerst wel, toen weer niet, toen wel en naar het er nu uitziet toch niet naar de gemeente gaat. Hoewel 2/3 van de gemeenten de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) terug naar de onderhandelingstafel heeft gestuurd over dit onderwerp.
De jeugdzorg gaat ook over naar de gemeente en de Wet Werk en Bijstand gaat op de schop en gaat over in de Participatiewet.
Het lastige van al deze veranderingen is dat de wetgeving nog niet is vastgesteld. Dat zorgt ervoor dat niet bekend is hoeveel geld er mee komt en welke taken precies naar de gemeenten overgeheveld gaan worden.

5. Regionaal beleidskader ‘Transitie van AWBZ naar WMO’
De SP is altijd voorstander geweest van zorg dicht bij huis en tegenstander van de verspilling die voortkomt uit de gigantische bureaucratie in de zorg, mede als gevolg van invoering van de marktwerking.
Alleen de manier waaróp de landelijke overheid de zorg dichtbij de mensen wil brengen, daar zijn wij geen voorstander van.
Desalniettemin complimenteren wij het college met de manier waarop ze toch tracht de schade zoveel mogelijk te beperken, in nauwe samenwerking met deskundigen uit het veld.
Deze samenwerking juichen wij van harte toe omdat hiermee de kennis, expertise en kwaliteit niet verloren gaan.
Het college kiest ervoor om alleen de regie te voeren en de deskundigheid uit het veld te halen en te bundelen.

Iets waar wij ons grote zorgen over maken is het financiële risico wat de overheid naar de gemeente overhevelt.
Hierbij doelen we op de toenemende vergrijzing, de wetenschap dat de meeste zorgkosten worden gemaakt in de laatste fase van het leven en de achterliggende gedachte dat men zo lang mogelijk thuis moet blijven wonen.

Aan de ene kant bezuinigingen op de thuiszorg en aan de andere kant verwachten dat de men langer thuis blijft wonen. Daar zit een behoorlijke denkfout in.
De financiering van deze zorg uit de ABWZ halen vergroot de kans op vereenzaming en verloedering en laat dat nu juist de reden zijn geweest waarom de AWBZ destijds in het leven is geroepen. Wij hebben in Enkhuizen -dankzij de SP- nog een WMO-reserve die ingezet kan worden om een deel van de gaten op te vangen.

Met betrekking tot de dagbesteding wil de SP dat deze slim en creatief wordt georganiseerd, zodat de dagbesteding zoveel mogelijk in stand blijft voor de gebruikers daarvan en de werknemers op de werkvloer. Wat ons betreft worden de bezuinigen gehaald door overheadkosten zo laag mogelijk te houden en de kosten van vervoer kritisch te bekijken.

Waar wij ons als SP enorm aan storen is de opmerking die regelmatig gemaakt wordt namelijk dat iedereen de regie over zijn eigen leven moet nemen. Iedereen die in de zorg, bemoeizorg of ambulante zorg werkt zal beamen dat er altijd burgers zullen zijn waarbij dit niet zo is. Niet iedereen is in staat om de regie te voeren. Wij waken ervoor dat deze mensen niet tussen wal en schip vallen.

Verder horen we met regelmaat de opmerking (gemaakt door mensen die zelf geen thuiszorg nodig hebben) dat de thuiszorg straks ingezet wordt voor hen die het écht nodig hebben. Daarbij gaat men er blijkbaar van uit dat het overgrote deel van de mensen die nu thuiszorg krijgt dat niet nodig hebben. En laatst hoorden we de opmerking dat de WMO straks ingezet gaat worden zoals die bedoeld was.

En als laatste de opmerking die wij al eerder hebben gemaakt. Bij alle bezuinigingen worden volop vrijwilligers ingezet. Vrijwilligerswerk, de naam zegt het al, is vrijwillig. Musea, verenigingen, stichtingen op allerlei gebieden draaien ook al grotendeels op vrijwilligers. Zo gauw burgers verplicht vrijwilligerswerk moeten gaan doen haakt men af. Zeker omdat de burger meer en meer moet gaan mantelzorgen en hierdoor ook meer en meer belast wordt. Aan de inzet van vrijwilligers zit wel een eind. Als we alle taken waarbij we vrijwilligers willen inzetten en die hier al langs zijn gekomen naast elkaar leggen en de ambitie is dat iedereen die kan werken moet werken, we ook nog leuke ouders voor onze kinderen moeten zijn en leuke kinderen voor onze ouders. Dan zit daar een tegenstelling in waar wat ons betreft beter naar moet worden gekeken en meer rekening mee moet worden gehouden.

Alle fracties uitten hun zorgen over de taken die naar de gemeente toe komen met tekort middelen. Lijst Quasten was de enige fractie die aangaf geen verantwoordelijk te willen nemen voor de transities. Alle begrip voor de stellingname van LQ. De manier waarop dit kabinet taken naar de gemeente overhevelt stuit de SP net zo tegen de borst. Wij maken dit keer op keer duidelijk aan onze landelijke tak die dit keer op keer in Den Haag duidelijk maakt en daar volop alternatieven aanreikt.
Maar als plaatselijke politiek hebben we het er mee te doen. Dan kan je 2 dingen.doen. Op de handen gaan zitten en de boel in de soep laten lopen met het grote risico dat de afbraak compleet zal zijn. Als wij deze handschoen laten liggen dan neemt een ander hem op met desastreuze gevolgen. Deze coalitie neemt verantwoordelijkheid met als inzet: zoveel mogelijk behoud van zorg voor zoveel mogelijk kwetsbare inwoners van deze stad. Wij zijn blij met onze SP wethouder die vanwege zijn vakkennis veel dure adviesbureaus buiten de deur houdt en zorg zoveel mogelijk in stand probeert te houden.

Deze transities komen niet uit de lucht vallen. Bij deelname aan deze coalitie heeft Lijst Quasten ook geweten dat hiervoor verantwoording zou moeten worden genomen. Als sociale plaatselijke partij kunt je hiermee het verschil maken: óf weglopen óf je inzetten voor zoveel mogelijk behoud van zorg op een sociale en manier. De SP roept Lijst Quasten dan ook op om de burgers van Enkhuizen niet in de kou staan. Want wat gaat er gebeuren als wij allemaal onze handen hiervan aftrekken? Ja, dan wordt de gemeente onder toezicht gesteld.

6. Vaststelling beleidskader ‘Zorg voor jeugd 2014 - 2018'
De jeugdwet moet nog aangenomen in de 1e kamer en de vraag is of dat 1 op 1 gebeurd. Dus ook hier veel onzekere factoren.

Wij als SP zijn er altijd voor geweest om de jeugdzorg naar de gemeente te brengen. Maar niet in dit tempo en niet met deze bezuinigingen. En dat laten wij uiteraard volop weten aan de landelijke SP. die ook hiervoor volop alternatieven aanreikt. maar de machinisten die deze rijdende trein besturen zijn vooralsnog niet van plan een tussenstop te maken om eens te kijken wat er achter hen gebeurt.

Bovendien betreuren wij het dat de geestelijke gezondheidszorg voor de jeugd naar de gemeente gaat . De Jeugd GGZ hoort in de AWBZ thuis, net als de geestelijke gezondheidszorg voor volwassenen en ouderen.
Waarom? Omdat je hiermee het recht op zorg onderuit haalt. Je kiest er niet voor om ziek te zijn. Als je diabeet bent ga je ook niet je insulinespuit bij de gemeentebalie halen of je bloeddruk laten opmeten bij het WMO loket. Als je gebruik moet maken van de jeugd GGZ gaat het niet over je zweetvoeten maar is de problematiek zo ernstig dat een specialist die hiervoor een universitaire studie heeft gevolgd ernaar moet kijken. Wij zijn van mening dat je recht hebt op deze zorg en dit niet onder de compensatieplicht van de gemeente hoort te vallen.

Door het falen van het huidige systeem zijn veel kinderen tussen wal en schip beland waardoor problematiek niet op tijd is gesignaleerd en de druk op de jeugd GGZ uiteindelijk is toegenomen. In een vroeg stadium is niet goed onderkend wat de daadwerkelijke problematiek is.

Daarom zijn wij wél van mening dat 1 regisseur per gezin en sneller toeleiden naar zorg of juiste begeleiding op maat zeker ten goede zal komen aan de vroeg-signalering Hierdoor is preventief veel winst te behalen.

Wij maken ons zorgen over de privacy. Komt er een onafhankelijke klachtencommissie? En hoe wordt de privacy geborgd? Dit wordt in een later stadium nog uitgewerkt.
De SP wil actiever op de hoogte worden gehouden.

We zullen bij de verdere uitwerking kritisch blijven op klachten en privacy. En ook hier zullen we zoveel mogelijk bewaken dat kinderen niet tussen wal en schip vallen.

7. Bedrijfsplan Werkorganisatie Westfriesland
Zoals wij ook genoemd hebben bij de blauwdruk maken wij ons zorgen dat deze problematiek ondergebracht is in een gemeenschappelijke regeling. Dit betekent dat we nu iets over het beleid kunnen zeggen maar dat daarna de werkorganisatie hiervoor verantwoordelijk is. Wat blijft er over van de 'couleur locale'?

Er komt een jaarlijkse projectenpot van 5% waar elke gemeente projecten voor in kan dienen. Onze vraag was wie de toewijzing bepaalt welk project in aanmerking komt. Uit het antwoord maken wij op dat dit een projectpot per gemeente is en dat de middelen beperkt zijn.

Op de voorlichtingsavond in Wognum werd verteld dat de gemeente zelf kan regelen of men een servicepunt voor eigen inwoners wil opzetten. Hier zijn wij het als SP niet mee eens. Wij vinden dat de kosten voor dit servicepunt in het budget van de werkorganisatie horen en dat geborgd moet zijn dat dit servicepunt blijft.

Wij willen actief 2 keer per jaar geïnformeerd worden door het bestuur van de gemeenschappelijke regeling en niet eens per jaar achteraf. Wij verwachten dus een pro actieve houding van het bestuur van de werkorganisatie naar de gemeenteraad.

Wij vinden sowieso dat besturen van GR’s actiever verantwoording af dienen te leggen. Zowel plaatselijk als landelijk heerst grote onrust over de toename van GR’s. We moeten ervoor waken dat niet 16 miljard (wat meekomt met de transities) buiten het democratische toezicht blijft.

Op deze voorlichtingsavond is ook nog duidelijk aangegeven dat de werkgevers de eerste partner zijn om de werkorganisatie tot een succes te laten uitgroeien. Ondertussen verschijnen berichten in de krant dat het langer gaat duren voor de werkgelegenheid aantrekt. Wat is dan het scenario? Is er zeg maar een plan B?

Als SP vinden wij het belangrijk dat ook de derde en de vierde tree van de participatieladder voldoende aandacht krijgt. De participatiewet is in het leven geroepen om mensen met afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk te helpen, naast ordinair bezuinigingen natuurlijk.

Om de werkorganisatie lonend te maken houdt dit het gevaar in dat alle pijlen gericht worden op de trede 5 en 6 dat zijn mensen die met weinig hulp snel kunnen uitstromen naar de arbeidsmarkt en die dus winst opleveren. Wij willen geborgd hebben dat de mensen op trede 3 en 4 niet vergeten worden.

Agenda en vergaderstukken