West-Friesland

Marktwerking! Grootste fout binnen de NS en Prorail is de structuur. Het middenkader durft geen beslissingen te nemen. Grootste boosdoener is de politiek (VVD, CDA en PvdA) uit de jaren negentig die het spoor hebben opgesplitst.

Zij hebben de marktwerking geïntroduceerd, die nu bij een blaadje en een beetje sneeuw fataal kan zijn op het spoor. In het verleden toen NS nog NS was, nam het middenkader de beslissingen. Dan werden onderhoudsploegen bij het eerste vlokje sneeuw opgeroepen. En was het motto; “Hebben we prik ( bovenleidingspanning) en liggen er rails? Dan gaan we rijden”. Dan werden de wissels door de machinisten handmatig bediend ( Gekrukt). Nu wordt er te lang gewacht voordat er beslissingen worden genomen. Omdat het middenkader uit angst zijn baan kan verliezen. Waar in het verleden vooraf beslissingen werden genomen, doet men het nu achteraf. Het zou een goede zaak zijn de hele marktwerking weer terug te draaien. In het hele Openbaar Vervoer. Nu worden de wegen al maar voller. Zoals laatst ook iemand schreef, omdat zij/ hij maar een autootje had aangeschaft, vanwege het falen door de Provinciale Overheid. Elk Tv-programma ( Consumenten programma’s tot het Journaal) krijgen een voorgekauwd lesje van de directie van NS. Wie daar publiekelijk als personeel tegen ingaat wordt geëlimineerd. Zij zijn het die de eerste klappen opvangen en het middenkader zwijgt om dezelfde redenen. Dit is de cultuur waar men bij NS en Prorail in moet werken.

Zo noemde ik ooit eens in een artikel van de volkskrant, de toenmalige directeur Hans Huizinga “Poetin”. “Hij lijkt wel Poetin en luistert niet naar het personeel” ( Zie bijgaande kranteartikel) en eigenlijk ook niet naar het middenkader. Want iets hoger in de hiërarchie van het bedrijf stokte het. Dit kader leek wel een spons en nam alles tot zich en liet bij het overleg met directie die opmerkingen achter wegen. Toen in die tijd, we schrijven 2000/ 2001, ging het om traject gebonden rijden. Vaste teams en elke dag hetzelfde traject. Populair genoemd het “Rondje om de Kerk”. Door de felle acties van personeel en het intrekken van de handtekening door de gezamenlijke vakbonden, ging het “principe akkoord” van tafel. Vanwege mijn woordvoerderschap van de collectieven, machinisten en conducteurs, kwam ik in verschillende praatprogramma’s. Dit laatste kostte mijn kop en werd ik tot mijn pensioen naar huis gestuurd met behoud van loon. Op papier was ik nog machinist, maar ik hoefde niet meer te komen. Gewoon dat wij, als machinisten, de zaken doorzagen en de directie met Han Noten, Pamela Boumeester en Hans Huizinga niet naar onze goede voorstellen wilde luisteren. Ook de OR was in slaap gesukkeld. Toen echter de collectieven opstanden werden zij wakker en werd de bestuurder Vlek weggestuurd. “Er werd een “vlekje” weggewerkt”. Roel Berghuis was de komende man . Hij was toen nog regionaal bestuurder en wist de leden weer aan zich te binden. Actie na actie werden gevoerd. Hans Huizinga ging en Karel Noordzij moest kwartier maken. Aad Veenman volgde hem op. Hij verzuimde weer met de bezem door de directie te gaan. Han Noten trok zijn conclusies en met zijn verleden als vakbondsbestuurder kon hij het falende beleid van de NS niet meer aanzien. “Iron lady” Pamela Boumeester bleef zitten en was uiteindelijke degene die mij naar huis stuurde na een onschuldig artikel in de Metro van 2 pagina’s en foto’s. In dit artikel zei ik; “Bij prorail weten ze niet eens dat de treinen geel zijn”. Met een paar dagen daarvoor (december 2003) bij Barend en Witteman deelname aan een discussie over het ontslaan van 3000 conducteurs, werd ik op non-actief gesteld.
In die cultuur leefde wij toen en nu nog steeds bij dit bedrijf. Waar het middenkader wisselt als een duiventil. Waar nog steeds, bij enig kritiek van het middenkader, klinkt; “De deur zit niet op slot aan de andere kant van de deur”. En waar het personeel niets meer durft te vertellen, want die zijn door een artikel in het personeelsreglement uit 1834, monddood gemaakt.

In die cultuur moet het personeel alles maar welgevallen wat de klanten (reizigers) tegen ze zegt. Lang leven de vrije meningsuiting in dit land. Lang leven een directie die niet weet wat er op de “stookplaat” gebeurd. En waar de politiek ontzettend veel boter op hun hoofd heeft. Vooral de VVD, die zelf schuldig is aan het debacle “Marktwerking”.

Bert Putters, oud-Statenlid SP en oud-machinist NS

Een artikel uit de Metro (2003)