West-Friesland

De Rabobank heeft kantoren gesloten per 1 januari 2010. Elk jaar organiseert het koor van mijn vrouw een oliebollen actie. Vele vrijwilligers zorgen voor een gigantische verkoop. En zij waren ook echt nog lekker en hadden bij het AD hoog gescoord.

Het geld moet worden geteld en nog eens geteld en dan gestort bij de plaatselijke Rabobank. De bank die met je meedenkt. Vergeet het maar, want niet jij als klant, maar zij denken voor je. Met de geldkist togen mijn vrouw en ik, want ik wilde absoluut dat zij niet met al het geld alleen over straat gaat, richting de Rabobank. In onze eigen gemeente Drechterland zijn alle kantoren waar wij in het oude jaar nog konden storten verdwenen. Dus gingen wij naar de dichtstbijzijnde kantoor op het bedrijventerrein WFO. Aan de balie werden wij te woord gestaan door de receptioniste. “Waar kunnen wij hier in dit gebouw ons geld storten?”, was onze vraag. “Helaas dat kan hier niet”, zei zij enigszins verwonderd als zijnde dat wij dit wel moesten begrijpen. “Wij adviseren hier alleen maar!”. Hebben zij, de Rabobank, hier van mijn geld een prachtig kantoor en dan kan je dus op het hoofdkantoor van de Rabobank West-Friesland Oost geen geld storten. “Nee”, zei de mevrouw, “Dit moet u doen in Bovenkarspel of Enkhuizen. De Rabobank West-Friesland Oost doet haar naam dan wel eer aan. Rabobank West-Friesland Oost. Oostelijke kan al niet en misschien al een voorschotje op de gemeentelijke herindeling. Maar wel zo tactisch om Enkhuizen niet tegen de haren in te strijken. Want gezien de kritiek uit die stad op het winkelcentrum Streekhof een tactische zet. Echter de andere grote gemeente tussen Hoorn en Stede Broec, de gemeente Drechterland, is en blijft dus nu verstoken van de service van de bank die met je mee denkt.

Ondanks onze ernstige kritiek al eerder gedaan in de krant bij het voornemen om de bijkantoren te sluiten, ingegeven door managers, die met oogklappen op zaken totaal en geen feeling meer hebben met haar/ zijn klanten, krijgen daarvoor weer een sterretje achter hun naam staan. Want waarschijnlijk zorgt e.e.a. voor de nodige bezuinigingen. Tijdens een telefoon gesprek met een van die managers, werd mij echter niet overtuigend weergegeven wat nu de baten en de kosten zijn. Dit bleef in het midden hangen.
“U moet dus uw geld storten in Bovenkarspel”, bevestigde de mevrouw achter de balie in het mooie gebouw van mijn centen…. Wel kregen wij een cappuccino van haar om enige troost te geven. En ja zij kan er echter ook niets aan doen. Het zijn die managers in hun ivoren torens die haar hier mee belasten.

In Bovenkarspel moesten we even zoeken naar een parkeerplaats. Ja, dacht ik toen bij mij zelf, je zou aangewezen zijn op het OV. Veel lopen en een lange, heel lange reis. Het kantoor in Stede Broec is tot 18:00 uur geopend. Het enige pluspunt tot dan aan toe. In de hal was het druk en er waren twee wachtende voor ons om te storten. Toen wij aan de beurt waren en onze pas in de automaat staken waar wij het geld moesten storten, kwam de tekst; “Deze automaat is buiten dienst”. Na enige tijd werd het euvel verholpen. Achter ons groeide de rij gestaag. Sommige zagen het voor gezien en gingen weg. En daar gingen de briefjes in de automaat. Allemaal een voor een en af en toe moet je ook de machine opnieuw activeren. “Duurt het nog lang”, hoorde wij achter ons…. Op zo’n moment gaat mijn stressbestendigheid hoogtij vieren en blijf ik kalm, maar mijn vrouw werkt dat op haar zenuwen. Bij een van de laatste briefjes van vijf weer een probleem. De machine weigerde deze tot vier keer toe. Glad strijken en alle ezelsoortjes weghalen hielp niet. De machine afgesloten, zodat wij de anderen niet langer wilden laten wachten.
Met het briefje van vijf gingen wij naar de balie. Weer wachten want er was nog een klant voor ons. “Kunt u nagaan of dit briefje echt is?, vroeg ik aan de dame achter de balie. “Hij kan te kort zijn, te versleten en misschien ook wat anders”. “Ik wil van u of u wilt kijken of dit biljet goed is”, vroeg ik enigszins rustig maar van binnen kokend haar nogmaals. Zij ging naar achteren en kwam na enige tijd met een verheugd en triomfantelijk gezicht terug; “hij is echt”!! “Ik wil dan graag van u een ander biljet van vijf Euro”, vroeg ik terstond. “Die heb ik hier niet”??????. “Ik ben hier toch bij een bank?”, vroeg ik haar. “Helaas ik kan u daar niet aan helpen”.

Het is 2010. En “mijn” bank heeft geen geld meer in huis. Wel uit een automaat en om het te brengen moet ik een wereldreis maken, maar een eenvoudig briefje van vijf hebben zij niet meer in huis. “Zo”, moet de manager gedacht hebben, “ik heb weer enige duizenden euro’s bespaard op huur en stookkosten”. Maar wel ten koste van de klant, die nog meer geld en tijd kwijt is om zijn geld te storten op zijn/ haar rekening. En dan heb ik het speciaal te doen met de mensen van het MKB, want die moeten ook nog eens veel geld voor neertellen voor het storten van hun geld op zijn/ haar rekening. Pieter Lakeman heeft het laatste duwtje gegeven aan DSB, maar de Rabobank is ook op de goede weg zich van zijn/ haar klanten te bevreemden. Dat bleek wel bij de vestiging in Bovenkarspel waar veel mensen overstapten naar plaatselijke kantoortjes van andere banken, die wel oog hebben voor SERVICE….en wat zijn de kosten en de baten?

Bert Putters, Statenlid SP