West-Friesland

Beste Allemaal,

 

En weer is het moment aangebroken dat ik als nestor in de laatste vergadering van het jaar het woord tot u mag richten.

Ik denk dat we dit wel een gedenkwaardig jaar kunnen noemen. 

Een jaar waarin demonstreren weer helemaal in is.

Onderwijsstakingen, verzorgend en verplegend personeel staakten, boerenprotesten, een vliegveld dat uitgebreid moet worden maar waarvan de overlast berekeningen niet kloppen,

Weer een jaar waarin de vermogenskloof gegroeid is, een jaar waarin we er weer niet slagen het CO2-probleem aan te pakken. Geen echte maatregelen durven te treffen, Ja maximaal100 km per uur rijden lost het op ...?..

 

En het eerste ambtsjaar van onze burgermeester, 

Een winkelstraat die steeds meer leegstand kent,

het Enkhuizerzand dat nog steeds onder vuur ligt, 

 

Onze griffier Erik Lankman kampt met een vervelende ontsteking in zijn voet die hem nu al weken, zelfs maanden bezig houdt, 

 

een jaar waarin de jeugdzorg wederom een zorgenkind is

en 

het verlies van een monument in de raad Hans Langbroek.

 

Een jaar waarin we nog steeds worstelen met de huidige vorm van de samenwerking in de raad. Schorsingen tijdens de vergaderingen zijn schering en inslag. 

Heel veel besluiten nemen we uit zicht van het publiek in de kamer van b.v. Een Wethouder of burgermeester. Dat kan toch niet de bedoeling zijn binnen een democratie.

Misschien dat De burgerparticipatie hierin een oplossing kan bieden maar die is nog steeds niet gerealiseerd,  hoewel daar nu aan wordt gewerkt. 

 

En het lijkt erop dat de SED ook nog steeds last heeft van een stroeve samenwerking, althans dat vindt een deel van de bevolking. Nog steeds klaagt men over geen of erg late reacties van gemeente zijde. Het enthousiasme over de SED lijkt dan niet erg groot te zijn onder de bevolking. 

Gelukkig wordt er in het algemeen gezegd dat de ambtenaren hun best doen. Waardering voor de individuele ambtenaar is er zeker wel. En zeker van de zijde van ons raadsleden.

 

Het eerste jaar van onze burgermeester is, als ik dat zo hoor van de inwoners van onze stad, een succesvol jaar. Inmiddels is zijn appeltaart bij de koffie wereld beroemd en zeer in trek. Helaas heb ik en naar ik weet menig ander raadslid het nog niet geproefd, maar natuurlijk gaan de burgers voor. Daar heb ik geen enkele moeite mee.

 

Het Enkhuizerzand is met al 17 en straks 18 jaar  een van de langst lopende soaps in de Enkhuizer geschiedenis. Een succes zou je zo zeggen.

 

Anneke Gronloh had in de zestiger jaren van de vorige eeuw een grote hit, Brandend Zand, een verloren land. Dat ging over een verloren liefde, maar ik hoop dat ons besluit geen verloren besluit blijkt te zijn en we straks niet lopen te zingen :

Enkhuizer zand, een verloren land, we hadden een mooi ideaal.

 

Mij bekruipt echter wel zo langzamerhand het gevoel dat er krachten achter onze rug aan het werk zijn die ons democratisch genomen besluit trachten te ondermijnen. 

Er staat een koude wind vanuit het oosten richting stad. Geen wind die sprinkhanen meevoert maar dat moeten we nog maar

 afwachten. 

Ofschoon ik nu het gevoel heb dat de eersten al gesignaleerd zijn.

 

Ik hoop echter dat we het volgend jaar om deze tijd kunnen zeggen we hebben er hard voor gevochten maar nu gaan we toch wat moois krijgen.

 

 

Shakespeare heeft over onze menselijke gedragingen geweldig mooie toneelstukken geschreven.

Een stukje tekst uit As you like it, dat het weergeeft en dat iedereen kent.

 

De hele wereld is toneel

en mannen, vrouwen, allen enkel spelers;

Zo gaan ze af – zo komen ze op –

en elk speelt in zijn leven vele rollen

 

En daarmee zie je dat er niet veel  veranderd. Dat was in zijn tijd ook al reeds lang bekend. 

 

De jeugdzorg blijft ons ook nog steeds zorgen baren 

het was natuurlijk wel een goed idee om het bij de gemeenten onder te brengen. maar het bijbehorende geld werd ons voor een substantieel deel onthouden. Natuurlijk kon het effectiever en is het ook effectiever geregeld, maar we komen nog steeds geld te kort voor echt optimale zorg. Het is zelfs niet met extra geld voldoende om de huidige zorg op niveau te handhaven niet alleen bij ons maar in vele gemeenten. Helaas.

 

En tot slot: 

ik heb besloten om per 1 januari 2020 mijn lidmaatschap van de Gemeenteraad Enkhuizen te beëindigen. Mijn fysieke gesteldheid noopt mij daar toe.

Ik heb mij met veel plezier en energie plus minus 8 jaar als raadslid ingezet voor onze stad en daarnaast ben ik voor mijn partij  17 jaar in de afdeling en regionaal zowel als landelijk actief geweest. En alles bij elkaar opgeteld zet ik mij al bijna 50 jaar overal in voor de gemeenschap. 

Aan alles komt een eind.

Maar Ik wil iedereen oproepen om je voor de politiek of waarvoor dan ook in de Gemeenschap actief in te zetten.

Doe er wat aan, als het je niet bevalt, is altijd mijn motto geweest. En geef een ander niet de schuld.

 

Om met Karel Glastra van Loon te spreken:

 

Blijf niet mokkend aan de kant staan

Stel een daad en toon je moed

Laat je woede hand in hand gaan

Met het goede dat je doet

 

Ik wil iedereen die zich inzet en ingezet heeft voor onze mooie stad, van eerste Burger en Burger tot ambtenaar, van vrijwilliger tot raadslid en wethouder enorm bedanken voor al het fantastische werk dat zij ieder uur, iedere dag, iedere week, iedere maand en ieder jaar verrichten en iedereen met al jullie dierbaren een hele goede kerst en een zeer voorspoedig nieuwjaar toewensen.

 

Het gaat uw allen goed !!!!