West-Friesland

Mijn naam is Margreet Keesman. Ik ben geboren en getogen in Enkhuizen. Getrouwd met Wim, die ook politiek actief is. Samen hebben we 5 kinderen en 2 kleinkinderen.

Ik ben vereerd dat ik door onze leden weer als lijsttrekker ben gekozen.

Sinds maart 2010 ben ik actief in de Enkhuizer politiek. Eerst vier jaar als commissielid voor de SP. Door voormalig raadslid Mieke Delleman over de streep getrokken. “Je kunt echt wat veranderen”. Met die zin en met lichte tegenzin heb ik me aangesloten en tot de dag van vandaag heb ik daar geen spijt van gehad.

Vier jaar geleden werd ik gevraagd of ik lijsttrekker van de SP wilde worden. We groeiden van 3 naar 4 zetels in de raad. Een prachtige overwinning.

De afgelopen 4 jaar ben ik de fractievoorzitter van de SP geweest. Veel taken zijn van de landelijke of provinciale overheid naar de gemeente overgeheveld. Vaak met een fikse bezuiniging tot gevolg.

We hebben een aantal jaar met Marcel Olierook als wethouder in het Enkhuizer college mooie dingen gedaan voor de stad. De zorg is goed geborgd en vernieuwd. We hebben daar binnen onze fractie veel over gesproken. Maar ook het ondernemersfonds, het REZ, het SMC, de uitbreiding van tiener- en jongerenwerk, het Hertenkamp, de VOC-maand zijn tot stand gekomen.

Er gaan ook zaken niet goed. Er blijft altijd werk aan de winkel. Zo laat de ambtelijke samenwerking met Drechterland en Stede Broec nog veel te wensen over. We werken hard met elkaar om dit voor elkaar te krijgen, want tenslotte zijn we dienstbaar aan de burgers van Enkhuizen. Binnen wat moet en wat kan.

Lid zijn van de gemeenteraad ervaar ik als een eervolle functie. De kaders stellen en controleren zijn taken die je als raadslid op je bordje krijgt. Maar de allerbelangrijkste taak vind ik die van volksvertegenwoordiger. Vier jaar lang mag je het volk vertegenwoordigen. Dat vraagt veel inzet.

De SP probeert op allerlei manieren met de inwoners in contact te komen en te blijven. Dat is van groot belang. Je kan pas de burger vertegenwoordigen als je weet wat de burger wil. En daarom moet je als raadslid naar de mensen toe. De straat op, door het organiseren van politieke cafés, door het opzetten van de SP Hulpdienst. Ons motto “Geen straat, geen raad” is me uit het hart gegrepen. Om bovengenoemde reden. Al realiseren we ons dat we hierin soms ook tekort schieten, we kunnen niet alles oplossen en moeten roeien met de riemen die we hebben.

Ik heb van de afgelopen jaren genoten, ontzettend veel geleerd, soms het werk gedaan met frisse tegenzin, soms het werk gedaan onder hoge werkdruk, maar altijd vol energie, op weg naar een 100% sociale maatschappij waarin “Menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit’ de basisbeginselen zijn, zodat alle burgers volwaardig mee kunnen komen.

Er is nog veel werk te doen!