West-Friesland

Een nieuw evenwicht in Enkhuizen

Bij het schrijven van Algemene Beschouwingen realiseerde ik mij dat dit de eerste keer is dat wij als SP in Enkhuizen in een coalitie zitten. Deze kadernota is een heldere en duidelijke vertaling van het akkoord dat we samen met de PvdA, CU/SGP, Lijst Quasten en GroenLinks tot stand hebben gebracht.
We danken het College en ambtelijk apparaat en hebben veel waardering voor hun inzet en geleverde kwaliteit.

Ik zal in deze beschouwingen eerst in gaan op de grotere thema’s en daarna de onderdelen van de kadernota zelf benoemen.

Het is een tijd om keuzes te maken.

Landelijke ontwikkelingen
We zien dat de zorgen die we ons maakten over de landelijke ontwikkelingen vorig jaar door ons uitgesproken, nu volledig bewaarheid zijn geworden. Zo zien we dat de verdergaande decentralisaties zonder de bijhorende gelden een groot gat slaan in onze begroting. Enkele komende maatregelen in het kader van de decentralisatie kunnen echter niet verkeerd genoemd worden, zoals de jeugdzorg die nu door de gemeente uitgevoerd moet gaan worden. Echter wanneer het geld dat daarbij hoort niet verstrekt wordt, dan heeft dat direct een grote weerslag op de kwaliteit.
Zoals we al eerder hebben opgemerkt, de meeste maatregelen om taken naar de gemeente af te stoten worden gepresenteerd als verbeteringen, maar zijn niet anders dan klinkklare bezuinigingen. Terwijl er door deze regering niets of weinig is gedaan om werkelijke oorzaken en de veroorzakers van de crisis aan te pakken.
De methode van Den Haag om de bezuinigingen door de gemeenten te laten opknappen is onverteerbaar. Een van de gevolgen van dit landelijk beleid is dat gemeenten hun eigen keuzes gaan maken, waardoor er ongelijkheid voor de burgers in de verschillende gemeenten dreigt te ontstaan. Dat geeft het vertrouwen in het bestuur weer een knak. Het vertrouwen van de burger in de politiek is al zeer laag.
Als we vervolgens bedenken dat de meeste mensen in Nederland grote waarde hechten aan de verzorgingsstaat op basis van onderlinge solidariteit, dan vragen wij ons oprecht af of het huidige kabinet Rutte2 nog wel de wil van het volk vertegenwoordigt. Onderlinge solidariteit is bedacht door onze voorouders bouwend aan een maatschappij waarin het voor elke mens goed toeven is. Dat wordt door dit kabinet grotendeels afgebroken.

Sociale zaken
Alle maatregelen op het sociale vlak kenmerken zich door de hiervoor genoemde bezuinigingen.
Of het nu de sociale werkvoorziening is, de overgang van taken uit de AWBZ naar de WMO of maatregelen om mensen aan het werk te helpen, alle taken komen naar de gemeente met fikse kortingen op het budget.
En dan het verhaal van de thuiszorg:
Het basispakket wordt uitgekleed, dus patiënten moeten meer zelf betalen. Ouderenzorg wordt afgebroken en daarmee worden vele ouderen in de kou gezet. Familie die meer moet doen? Dat is weer een gelegenheidsargument om bezuinigingen te verkopen, we hebben namelijk al meer dan 3,5 miljoen mantelzorgers. Ouderen moeten langer thuis blijven wonen, maar de hiervoor benodigde thuiszorg bezuinigt dit kabinet voor 40 procent weg. Dat kost 50.000 banen en 170.000 mensen verliezen hun thuiszorg. En als klap op de vuurpijl mogen gemeenten veel meer zorg gaan organiseren voor minder geld.
Wederom de gemeente als organisator van bezuinigingen. We geven massaal de ‘zorgplicht’ van de AWBZ op voor een ‘compensatieplicht’ van de Gemeenten. Vervolgens komt Brussel in de vorm van de heer Rehn om de hoek kijken en verklaart dat Nederland zich toch moet houden aan de afspraken en het liefst het begrotingstekort nog verder moet terugbrengen waardoor er weer meer moet worden bezuinigd en het toch al niet te beste sociale akkoord weer opengebroken zal moeten worden. Dat betekent dat nog minder mensen geholpen kunnen worden en nog meer verzorgenden hun baan verliezen.

Wij willen Enkhuizen zo sociaal mogelijk te houden.
Niets voor niets hebben we niet aan de WMO uitgegeven geld opzij gezet voor moeilijker
tijden, om mogelijk nadelige gevolgen van landelijke maatregelen te ‘dempen’. Die tijden zijn nu
aangebroken. Wij zijn blij dat we als coalitie hebben besloten de minima zolang mogelijk te ontzien, en stellen het op prijs dat dit college besloten heeft geen voorstellen te doen om het minimabeleid te beperken. Deze burgers hebben het al moeilijk en bovendien zakken hoe langer hoe meer burgers van modaal naar minimum.

Organisatieontwikkeling
We maken ons ernstige zorgen over de beoogde ambtelijke samenwerking met onze 2 twee buurgemeenten binnen het SED. Hier zou een financieel voordeel gehaald kunnen worden, maar als dat niet doorgaat kan het grote financiële gevolgen hebben voor deze gemeente. Zijn de beoogde doelstellingen van het ‘lean management’ (waar wij enige maanden geleden veel geld voor vrij hebben gemaakt) nog haalbaar?

De kadernota
Bij de kadernota zelf plaatsen we de volgende opmerkingen:

Bij de uitgangspunten
Zorgen baart het ons, dat de landelijke nullijn nog steeds gehandhaafd wordt, die een groot deel van de extra bezuinigingen binnen onze gemeente veroorzaakt. We zien nu hoe in volle kracht de maatregelen vanuit Den Haag ons treffen.
Dit is een duidelijk voorbeeld dat de gemeenten de brokken van Rutte-1/2 mogen opruimen.

Bij de beleidsvoornemens 2013
In de kadernota wordt vermeld dat het beleidsprogramma een terughoudend karakter heeft. Het is zeer duidelijk te zien dat de komende jaren geen feest zal worden.
De schrik slaat je om het hart als je leest dat we bij niet ingrijpen een extra tekort van € 877.000 in 2017 zullen krijgen.
We zien de gevolgen van de crisis bij de overschrijdingen bij de bijstand en het leed dat zich hierbij afspeelt.

Meerjarenperspectief 2014 – 2017
Zonder te overdrijven kunnen we vaststellen dat het meerjarenperspectief niet geweldig is. Ik hoop dan ook dat alle factoren nu bekend zijn en we aan het eind van het jaar niet overvallen worden door nog slechtere cijfers. Ik realiseer me zeer wel dat we geen koffiedik kunnen kijken, maar gezien de onwikkelingen in Den Haag mede veroorzaakt door de opstelling van Brussel, is dit zeer goed mogelijk. Wat zijn de gevolgen voor het sociaal akkoord in de zorg, wanneer Brussel vasthoudt aan de opdracht voor Nederland met betrekking tot het begrotingstekort ?