h

PREMtime over daklozen

28 januari 2006

PREMtime over daklozen

Op 27 januari is SP-lijsttrekker Stella Quasten geïnterviewd door Prem Radakishun van het tv-programma PREMtime. Hem is de Enkhuizer daklozenproblematiek en onze acties hiertegen, ter ore gekomen. Het leek hem interessant om hier een item in zijn programma aan te wijden. Na afloop vertrok hij naar het stadhuis om wethouder Bode te ondervragen. Ook Inloophuis de Baanbreker werd met een bezoek vereerd.
PREMtime logo
De uitzending is op zondag 5 februari a.s. om 20.10 uur op Nederland 3.
Klik op "lees meer..." om meer informatie over PREMtime te lezen.

PREMtime foto met Stella Quasten, lijsttrekker
Foto van Prem Radakishun in gesprek met Stella Quasten, voorafgaande aan het tv-interview. SP-voorzitter Wim Stolk luistert mee.


Advocaat, columnist en tv-maker Prem Radhakishun: ‘Recalcitrant, dwars en irritant’

`
Hij raast als een wervelwind door politiek correct Nederland, gooit op tv graag een heilig huisje omver en ziet met lede ogen hoe de solidariteit in de maatschappij afbrokkelt. Prem Radhakishun, radicaal, columnist, advocaat en tv-maker. ”Denk je dat ik ooit naar de politie stap om te zeggen: ‘Ik word bedreigd’?” tekst: Barbara van Gool

Prem Radhakishun (42) kwam in 1983 uit Suriname naar Nederland. Hij studeerde rechten en ging in de Bijlmer aan de slag als advocaat. Het grote publiek kent hem van zijn optredens aan de tafel van Barend & Van Dorp. Verder is hij columnist van Het Parool en Business News Radio en heeft hij zijn eigen tv-programma bij de NPS, Premtime. “Met Premtime”, zegt hij, “ willen we de vinger aan de pols van de maatschappij zijn door te laten zien hoe die in elkaar steekt. Het programma is niet alleen voor allochtonen, maar gaat over álle minderheden. Eigenlijk zijn we allemaal een minderheid. Een witte woonwagenbewoner of een wit achterstandskind heeft veel gemeen met een kind van Marokkaanse afkomst in een volksbuurt. Terwijl iemand van Surinaamse afkomst in een twee-onder-een-kapwoning in Amstelveen weer veel overeenkomsten vertoont met de VVD-stemmer in Brasschaat.”

TWEEDUIZEND KEER BEDREIGD
Noem het woord ‘integratie’ en Prem begint te steigeren. “Hoe vaker ik Premtime maak, hoe meer ik weet dat men lult als men praat over integratie. Ben jij geïntegreerd? Ben ik dat? Wat is integratie? Welke norm? Dat we allemaal op klompen moeten lopen, of eruit moeten zien als Jan Peter Balkenende? Integratie wordt misbruikt om mensen in een keurslijf te dwingen. Dat hele gedoe over integratie komt me de strot uit!”
Hij haalt adem en raast verder: “Volgens de norm van mevrouw Verdonk ben ik absoluut niet geïntegreerd. Ik stem SP, eet rijst, ben niet gelovig en vind dat je de vrijheid hebt om alles te kunnen zeggen. “Ik ben sinds 1992 wel tweeduizend keer bedreigd. Als ik een interview gaf aan De Telegraaf, kreeg ik steevast berichten als ‘Dood de neger’. Denk je dat ik ooit naar de politie stap om te zeggen (zet zielig stemmetje op): ‘Ik word bedreigd’? Maar Ayaan trekt direct aan de bel, hoor. Ze noemt zelf Mohammed een perverse man en beledigt moslims massaal, maar als iemand iets over haar zegt…”

TROETELALLOCHTOON
Of hij zichzelf nu als geïntegreerd beschouwt of niet, Prem zal door menigeen als knuffelallochtoon worden gezien: succesvol in zijn werk, welbespraakt, geslaagd in Nederland. “Toch betwijfel ik dat. Gerda Havertong is de knuffelallochtoon. Zij heeft een natuurlijke, liefdevolle uitstraling. Die heb ik niet. Prem is recalcitrant, dwars en irritant. Ik ben eerder een troetelallochtoon, van: ‘Kijk ons eens correct zijn: we laten een zwarte gek met een grote bek een programma maken’. Ik ben geen Surinamer. Mijn opa komt uit India, mijn kinderen zijn geboren in Nederland, mijn vader in Suriname. Als ik iets ben en de lijn zou moeten doortrekken, ben ik Indiër.”
De grote bek is herkenbaar. In Barend & Van Dorp komt hij over als blaaskaak, door het rumoer waarmee hij zijn standpunten verkondigt. In Premtime is hij veeleer de vriendelijke, geduldige interviewer. “Een mens heeft verschillende kanten, ik speel geen rol. Er zijn wel zestien verschillende Prems. Zit ik bij Nova of Buitenhof, dan zie je een andere Prem dan bij Barend & Van Dorp. In mijn andere media-optredens wil ik doordrukken, beuken. Met Premtime wil ik laten zíen. Premtime beukt niet. Premtime kietelt en zet aan tot nadenken.”

DELTAPLAN VOOR SOLIDARITEIT
Hij schreeuwt af en toe bijna wanneer hij iets duidelijk wil maken, springt van de hak op de tak en strooit met radicale standpunten. “Sinterklaas is een racistisch feest.” “Pim Fortuyn heeft postuum laten zien dat hij niet kon regeren.” En: “Fuck Verdonk, want wie is zíj om mensen een inburgeringsvignet te verstrekken en daarmee te zeggen: ‘Jongetje, jij mag deelnemen aan de maatschappij’.” Wie verder kijkt, ziet in Prem Radhakishun iemand die zich op alle fronten bekommert om de maatschappij. Bevlogen: “Wat ik met Premtime wil laten zien, is de totale onverschilligheid van Nederlanders - van ieder ras, elke kleur en elk geloof - ten opzichte van elkaar. We prediken allemaal wel solidariteit, maar als het erop aankomt, is het vooral ikke, ikke, ikke. Dat stoort me. Waar is de maatschappelijke betrokkenheid?”
Ook op bestuurlijk niveau is solidariteit ver te zoeken, meent hij. “Alles wat zorgt voor cement in de samenleving brokkelt af. Denk aan het onderwijs, de zorg, het buurtwerk. Eigenlijk moet er een soort Deltaplan komen dat Nederland vanaf de grond opbouwt als het gaat om solidariteit.”

ONTROUWE VROUW
Prem is getrouwd en heeft drie kinderen. Hij was negen toen zijn vader op 47-jarige leeftijd aan geelzucht stierf. “We weten één ding zeker in het leven en dat is dat we doodgaan. Er is een lied in het Hindi, van mijn favoriete zanger aller tijden, Kishore Kumar, dat zegt: ‘Iedereen komt huilend op aarde, maar ik ben een persoon die lachend zal gaan.’ En verderop: ‘Het leven is een ontrouwe vrouw die je op een dag gaat verstoten. De dood is je echte geliefde, die gaat je met zich meenemen.’ Dood is voor mij iets natuurlijks, ik ben er niet bang voor. Ik ga ervan uit dat ik 47 word, dan is mijn jongste 17, mijn oudste 23. Dat zijn acceptabele leeftijden, al wil ik het ze natuurlijk niet aandoen. Ik zeg wel eens tegen ze: ‘Schatjes, als ik morgen doodval, moeten jullie niet huilen. Ik heb alles gehad wat ik wilde in mijn leven. Dus huil niet, omdat ik dood ben. Als je wilt huilen, omdat je me gaat missen, prima.’ Voor mij is het niet erg. Integendeel. Weet je hoeveel stress er dan wegvalt?”

PREMtime

Reageren?

Wilt u reageren op een bericht?

Graag! Wij horen graag uw mening en willen met iedereen de discussie aangaan.

Een paar spelregels:

  • Alleen reacties die serieus ingaan op de inhoud van het bericht worden geplaatst. Aan "bagger" en "afzeikerij" doen we niet mee.
  • Anonieme reacties worden niet geplaatst
  • Wilt u reageren, maar niet in het openbaar? Gebruik dan onze contactpagina
     

U bent hier