h

aedes en daklozen

12 februari 2006

aedes en daklozen

openbrief voorzitter Aedes (overkoepelende organistaie wooncorp.)

Corporaties huisvesten daklozen

Deze week werd een belangrijke mijlpaal bereikt bij het oplossen van de hardnekkige dakloosheid waar we anno 2006 in Nederland nog steeds mee te maken hebben. Mr dan tienduizend daklozen tellen we momenteel alleen al in de vier grote steden en eigenlijk weet niemand precies hoeveel het er zijn en wat precies hun probleem is. Wat we wel weten is dat de uitzichtloosheid van velen van hen schrijnend is en een moderne samenleving onwaardig. En wat we ook weten is dat hun aanwezigheid en gedrag voor veel andere stadsbewoners hinderlijk kan zijn. Hoe groter die hinder is, hoe moeilijker het wordt om ooit nog voldoende draagvlak te krijgen voor oplossingen die allereerst uitgaan van de zorg voor medemensen die de weg zijn kwijtgeraakt.

Bestuurders die dan met krachtpatserij aankomen en beweren dat we de Leipos niet in de stad moeten hebben krijgen zo de wind mee. Terwijl wat meer compassie toch echt betere oplossingen oplevert, zowel voor de daklozen als voor degenen die last van hen hebben.

Wie had kunnen denken dat uitgerekend de minister van Financin Gerrit Zalm de regie zou hebben bij de vernieuwende aanpak die nu misschien eindelijk soulaas gaat bieden? Maar blijkbaar hadden we toch hem en zijn rekenmeesters nodig om te gaan begrijpen dat de hulpverlening aan deze groep een stuk effectiever en efficinter kan als de klant centraal wordt gesteld en maatschappelijke organisaties zoals woningcorporaties en opvang- en ggz-instellingen zich rond die vraag organiseren.

Woningcorporaties hebben al eerder aangegeven dat zij klaar staan om de huisvesting van alle daklozen in Nederland te regelen en in veel plaatsen zijn we al een heel eind op weg. Corporaties willen daar graag met partners die zorg en begeleiding bieden keiharde afspraken over maken. Het heeft natuurlijk geen zin om deze mensen alleen te huisvesten en ze dan verder aan hun lot over te laten, want dat is een retourtje naar de straat.

Dat moet dus veranderen. Daklozen krijgen een passend dak boven hun hoofd n de steun die nodig is om daar goed gebruik van te blijven maken. En we gaan nog zwaarder inzetten op het voorkomen van huisuitzettingen waarmee nieuwe dakloosheid ontstaat. Corporaties doen dat natuurlijk al, want we zijn huisvesters, geen huisuitzetters. Maar wij kunnen de schuldenproblematiek niet alleen aan, net zoals b.v. de energiebedrijven dat niet kunnen. Met ruim 200.000 huuraanmaningen per maand voor onze 2,5 miljoen huishoudens zouden er gemakkelijk veel mr ongelukken kunnen gebeuren dan nu het geval is met 700 ontruimingen. Maar toch vinden we het er nog 700 te veel. De capaciteit van de schuldhulpverlening schiet hier ernstig te kort. Corporaties komen situaties tegen dat iemand gedwongen zijn huis moet verlaten vanwege oplopende huurschuld, die op dat moment nog zs maanden op de wachtlijst voor schuldsanering te gaan heeft. Gelukkig hebben de wethouders van de grote steden dat probleem herkend en met dit nieuwe plan afgesproken dat wachtlijsten voor de schuldhulpverlening onacceptabel zijn en dus niet meer voorkomen.

Daarmee zijn we niet van alle ontruimingen af. Mensen die hun omgeving ernstig overlast bezorgen en dat ook na waarschuwingen blijven doen vliegen er bij de corporaties zonder pardon uit. Uiteraard pas nadat de rechter dat heeft toegestaan, want zo werkt dat gelukkig in Nederland. Maar bij mensen die b.v. door psychische problemen de regie over hun eigen leven kwijt zijn moet de eerste stap natuurlijk zijn om hulp in te schakelen. Corporaties die zo iets signaleren moeten er op kunnen rekenen dat er snel en effectief zorg geboden wordt, misschien in de woning, maar misschien ook wel ergens anders. Zulke zorgnetwerken moeten er dan wel zijn en ook die verantwoordelijkheid erkennen de gemeenten in het nieuwe plan.

Dat is inderdaad de manier om verbindingen te leggen. Gemeenten nemen hier de regie en maken productieafspraken met zorgaanbieders en woningcorporaties. En om die afspraken hard te maken zullen we elkaar soms nog stevig de nieren moeten proeven. Prima als corporaties gevraagd wordt om voldoende huisvesting voor deze doelgroep te realiseren. Het antwoord zal bevestigend zijn. Maar wil de gemeente dan ook even zorgen voor een bestemmingsplan dat die functie mogelijk maakt en dan niet onmiddellijk door de knien gaan als er iemand begint te piepen dat hij dat niet in zijn buurt wil hebben. Als we zo de komende tijd zaken kunnen doen staan de woningcorporaties in Nederland vierkant achter dit plan.

Willem van Leeuwen

Voorzitter Aedes vereniging van woningcorporaties

U bent hier