West-Friesland

Begin zestiger jaren was het leven overzichtelijk en simpel. Ministers waren “excellenties”, een onderwijzer en een dokter waren onaantastbare autoriteiten en er was ontzag voor de politieagent.

In die tijd zwierf ik als tiener door Den Haag, samen met mijn broer of met vriendjes. De grootste gebeurtenis van het jaar was wel de kermis op het Malieveld, toen dat nog geen demonstratieterrein was.

Met een paar gespaarde guldens op zak werden alle attracties zorgvuldig bekeken of het de moeite waard was om je schaarse centjes aan te besteden.

Buiten de botsauto’s en de cakewalk was er één attractie die onze bijzondere belangstelling had.

Allerlei opgeschoten jongens en jonge mannen gingen daar naar binnen en kwamen er grijnzend weer uit.

Boven de ingang hing een groot bord met daarop “Laura, het aapmeisje”. Een schildering van een aapachtige dame met uitpuilende borsten deed onze wangen gloeien. In een tijd dat de seksuele revolutie nog niet was gearriveerd en het meest pikante blad in de leesportefeuille “de Lach” was kon je als beginnend puber niet geloven dat er echt iets bloots te zien was voor maar één gulden. “Daar kan je tweemaal voor in de botsauto’s” probeerde ik nog, maar oudere broer was al in dromenland. Ieder met één gulden in de hand schuifelden we naar de ingang. “Hoe oud zijn jullie?” vroeg de portier. “Zestien meneer”, loog ik als dertienjarige. En hup, we mochten naar binnen. In het halfduister zat een oudere vrouw in een apenpak van de feestwinkel achter tralies te grommen en sloeg met een zweepje naar de bezoekers. Niks blote borsten voor maar één gulden. Tsja….dat krijg je als goedgelovige puber. Een ervaring rijker kwamen wij met een grijns uit de attractie. “Nou denken al die sukkels dat je écht wat te zien krijgt” zei mijn broer en grijnsde nog breder. Die dag hadden we een wijze les geleerd. Het leven is niet zo simpel als het lijkt.

In onze huidige gecompliceerde wereld lijkt simpel denken wel de norm te zijn. Een minister kun je voor landverrader uitschelden, zonder enige onderbouwing van die bewering. Een onderwijzer kun je op zijn bek slaan als de uitslag van de Cito-toets je niet bevalt als ouder. Een dokter of een verpleegkundige kun je molesteren omdat je denkt dat een virus niet bestaat. Een journalist is altijd een leugenaar in dienst van de staat. De wereld wordt gerund door buitenaardse wezens en de landing op de maan was fake en door Hollywood in scene gezet.

En de bedenkers van dit soort complotten krijgen uitgebreid zendtijd om de ether te vervuilen met hun simplistische gedachten. Als tiener kun je nog de illusie hebben dat je voor één gulden blote borsten kunt zien in een kermisattractie. Maar als volwassenen feiten “ook maar een mening” noemen. En wetenschappers, kunstenaars, journalisten, artsen en politici haten, bedreigen en dood wensen. Dan is dat geen vrijheid van meningsuiting meer. Dat is folklore van laagbegaafde mensen die zijn blijven hangen in hun pubertijd en nog in een simpele wereld geloven.

Word eens volwassen!

Marcel Olierook